Zoals alle boten heeft ook Trui een eigen logboek. Oorspronkelijk bedoeld om daadwerkelijk aantekeningen te maken over plaat en navigatie van de botter, is het ondertussen verworden tot een boek waarin nog steeds iedereen schrijft waar en wanneer ze ergens waren, maar ook vooral wat er daar voor leuke/vreemde dingen gebeurden... Onder enkele uittreksels:

Wim en ik gaan naar de jachthaven om water te tanken. Uiteraard doen wij dat laatste op zeil. Bij de tankplaats meert net een jacht aan met een ontzettend echtpaar aan boord. Na wat geharrewar snappen ze hoe wij aan willen leggen, wat uiteraard probleemloos lukt. Toen maakte de echtgenoot een opmerking. 'Goh, dat lijkt me een hoop gedoe, zo zonder moter.' Wij ontkennen natuurlijk, visserijdagen gaaf, authentiek, stoer, kunnen we best, bla. Echtpaar tanken, wij tanken, zij eerder klaar. Ze proberen weg te varen. Zij zit aan het roer, hij sjort aan een spring en schreeuwt bevelen die zij niet verstaat en dus denken ze allebei dat alles misgaat en de wereld vergaat en dat dat aan de ander ligt. Ze schelden alsof ze een erfenis verdelen. Bij wijze van olie op het vuur & zout in de wonden zegt Wim nog even: ' Lijkt me toch een hoop gedoe, zo met zo'n motor.'

5 juli 1999, Lauwersoog

''Wanneer kleren gaan ruiken naar schimmel infectie, moeten ze gewassen worden. Het kopen van wasmuntjes en poeder bij de havenmeester van Lauwersoog was geen probleem, het wassen wel. Alle wasmachinens waren gevuld en daarom besloot ik er een uit te ruimen en te vullen met mijn eigen goed. Helaas zat het deurtje niet goed dicht, zodat de wasmachine ondanks veel vebaal geweld niet wilde opstarten. Toen de havenmeester 's avonds weer was teruggekeerd kon het euvel verholpen worden. Op de droger waar ik mijn was in wilde doen, lag een briefje van Annie uit box 31C: of degene die haar wasmachine had uitgeruimd een groen handdoekje wilde retourneren - en diegene, dat was ik. Het drogen verliep overigens ook niet zonder problemen: het deurtje was dicht en de droger deed niks. Zonder stroom wilde het deurtje ook niet open, zodat mijn enige broeken opgesloten waren. Na geruime tijd voor de wasserette te hebben gebivakkeerd, verscheen de havenmeester op zijn nachtelijke controle. Hij wist mijn was te bevrijden en was vol begrip voor mijn situatie, immers 'wasmachines zijn iets voor vrouwen, niet voor mannen'. (NB dit zijn niet mijn woorden) Met het washandje van Annie is overigens ook alles goed afgelopen, ze had hem zelf teruggepakt. Ruben''