De kluiver sleurt ons tegen de ebstroom in door het Schuitengat naar Terschelling. In het avondlicht is het genieten geblazen van het uitzicht op woeste duinen van de Noordvaarder en de grote sterns die als stelletje bij elkaar zitten op de toppen van de rode tonnen.
We zijn gestart. AM1 kruist tegenstrooms langs de Afsluitdijk. De rest van het veld vaart naar het westen en wij varen achteraan. Zullen de laatsten de eersten zijn?
Subteam planning had een gedetailleerd plan op de 10 minuten nauwkeurig berekend om het punt bij Terschelling te scoren vanaf Harlingen, alvorens naar ameland af te reizen. Eerst mooi uitzicht op Griend. Het plan was om half vijf de slenk in richting West, in binnen een uur de slenk uit. De anders opties waren volgens berekening te vroeg met de kentering. We voeren 16:20 de slenk in. Door de geoliede samenwerking tussen stuurman Dirk, peiler Harry (3x p/min), uitkijk Bart en schipper Diede voeren we, ondanks de onvoorziene fikse tegenstroom vanaf SL10, precies binnen een uur de slenk uit om 17:20. Plan was uiterlijk 18:30 weg uit west. Diede coordineerde als schipper een heel mooi rondje door de haven: 17:48 erin, 17:53 eruit. Gevolgd door een heerlijk gekruide pasta met geitenkaas. De vele eidereenden en rosse grutto’s maakten een leuk achtergrondtafereel. Wat een fijne dag!
Evelien
We hebben voor deze editie een mooie nieuwe lange grote vaarboom gekocht. We gingen hem gebruiken om te zorgen dat de botter over de goede boeg vol zou vallen bij het ankerop gaan te Roptazijl. Dat ging na een paar pogingen goed. Toen bleef de mooie nieuwe lange grote boom in de prut staan. Toen zijn we teruggevaren en weer voor anker gegaan om hem weer uit de prut te trekken.
Tussen mosselbankjes en onderlopende zandbanken wachten we op water om over het wantij van het Posthuiswad te varen. Afgelopen nacht met veel stroom en weinig wind in het Eierlandse gat schoot niet heel erg op maar het gaf niet. Dan hadden we hier eerder liggen wachten.
Doorzeilen loont! Na een supersnelle terugrace van Texel naar Den Oever zijn we met 25 punten binnengekomen na 71 uur en 6 minuten. De wedstrijdcommissie heeft een punt afgetrokken voor het incomplete logboek van onze laatste avonturen maar dat was toch nog een punt meer dan de nummer twee.
Er wordt ons al tijden een noordoosten wind kracht 5-6 met uitschieters 7 in het vooruitzicht gesteld. Toen ik begon dit stukje te tikken was het echter eerder een zuidwest 2. Gedurende de nacht, op het Zachtebed, hebben we gestaag rifjes eruit gehaald en zeiltjes bijgezet. Vanochtend vroeg kwam de wacht van 4 tot 8 niet meer tegen de stroom in en hebben ze de botter voor anker gelegd. Nu dobberen we onder het genot van gevulde eitjes westwaarts en het gaat steeds harder.
Op deze maandagmorgen is de botter hellingaf gegleden. Het filmisch bewijs daarvan volgt later want het zou eigenhandig mijn resterende internetbundel voor deze maand opslokken. Daaraan voorafgaand hebben we nog een paar naden aangeslagen en een GROTE ONTDEKKING gedaan: Harpuis, ook onze eigen, kun je uitstekend met een kwast aanbrengen, mits ie écht warm is.
Na de lunch hebben we de mast er weer op gezet. Met wat duwen en trekken past ie in z’n koker. Daarna hebben Diede en Wiebe een deel van het dek gebreeuwd en ondergetekende heeft zich om de stand van de mast bekommerd. Nadat de mast op zijn plek stond riepen de oud-hellingbaas en de oud-oud-hellingbaas tegen elkaar dat die voorstag toch wel erg los stond en dat ie dus wel niet zo hard en niet zo hoog zou varen. Dat wisten we al maar het was wel weer erger dan met de oude mastkoker, waarin de mast door kleine wigjes achterover gedwongen werd. Die situatie moest dus hersteld en liefst overtroffen worden. Om de mast achterover te trekken hebben we de dirk op beide korvijnagels strakgetrokken. Daardoor ontstond liefst 35 mm ruimte aan de voorkant. Een goede oplossing voor dat probleem is een wig over de gehele breedte van de koker.
Voor een kort intermezzo neem ik u nu mee naar afgelopen winter. Er was binnen het Trui-wereldje enige discussie over de vraag of de nieuwe mastbank van bilinga (Nauclea spp.) of van eik (Quercus sect. Quercus) gemaakt zou moeten worden. Het grote voordeel van bilinga was dat het in de benodigde maat beschikbaar is. Europees eik is natuurlijk het hout waarvan botters oorspronkelijk gebouwd werden. Daarnaast is het iets goedkoper. Zo kwamen we na lang zoeken op de bekende plank van Ivor uit.
Op deze werf wordt volop bilinga verwerkt. De reststukjes daarvan slingeren over de helling en dienen als stempelhout en stutten. Zo’n reststukje trof ik na een korte zoektocht naar geschikt hout om de wig van te maken. Het had allerlei voordelen zoals een geschikte breedte, een grote lelijke kwast en een rommelig randje. Na enige interactie met achtereenvolgens zaagtafel, vlakbank en lintzaag ontstond hieruit de ideale wig. Op deze wijze hoop ik het bilingafront enigszins tegemoet te kunnen komen.
Daarna hebben we nog een klein eikenhouten wigje aan de stuurboordzijde in de onderkant van de koker gespijkerd zodat de mast nu bijna recht staat. Trui gaat nu nog harder zeilen. Morgen is er helaas geen DARP maar anders had de concurrentie haar borst nat kunnen maken.
Sinds het laatste blogje is er natuurlijk van alles gebeurd. We hebben inmiddels alle zes de knieën van de mastbank op hun plek gezet en vandaag heeft Koos de stuurboordsvoordewinder vastgemaakt. Het bakboordbroertje heeft Wiebe eergisteren al vastgebout. Vandaag en gisteren zijn ook drie spantjes die we in de eerdere dagen pas gemaakt hebben geplaatst, uiteraard met voldoende tixophalte. Vanaf de hoosgoot gezien wordt aan bakboord de zitter-oplanger-combinatie die het tweede spant vormt vervangen en aan stuurboord diezelfde combinatie. Daar hebben er één zitter van kunnen maken. Aan stuurboord vervangen we ook de eerste oplanger voor de goot. Het bovenste deel daarvan zit al en morgen boetseren we een vulstuk voor de onderkant. Wanneer dat zit kan de grote knie er weer tegenaan gezet worden. Het oplangertje aan bakboord moet ook nog even pas gemaakt worden.
Ondertussen heeft Wim de nieuwe mastkoker gebouwd op zo’n manier dat ook een nieuwe mast goed past. Voorlopig varen we dus nog met wigjes rond. Op de foto zie je hoe je een elektrisch schaaf als vlakbank kunt gebruiken om een kikker voor de kluiverval te maken.
Volgende week moet het schot en hele inventaris weer geplaatst worden, met alle uitdagingen van dien. Dat betekent dat we iets gaan uitlopen en er blijven hier niet heel veel mensen over. Mocht je nog geen vakantieplannen hebben en wel even er tussenuit willen dan zouden we heel blij zijn met een extra paar handen.
Deze zondag geen geschaaf of geboor. De knieën moeten een dagje wachten. Vandaag hebben we eerst grondig uitgeslapen en daarna in alle rust drie gescheurde broeken gerepareerd, links en rechts (bak- en stuurboord voor nautisch georiënteerden) wat lijnolie gesmeerd en een eerste laag van het prinsenwerk geschilderd.
Hieronder staat nog een foto die we jullie gisteren onthouden hadden. Koos was jarig dus Lea maakte confetti.
De weersomstandigheden en de klus zijn vandaag elkaars tegenpolen. De dag begon verzengend warm, waarna de lucht steeds verder betrok, halverwege de middag werden de eerste bloemkolen zichtbaar en als toetje hebben we nu een hevig onweer.
Gisteren zijn we op de helling gezet en verder gegaan met het afbreken van meer structurele delen van het schip. De mastkoker doet nu dienst als lunchtafeltje. Ook hebben we al diverse doppen, waarachter allerhande bevestigingsmaterialen schuil gaan, eruit getikt en de stuurboordsvoordewinder losgemaakt. Dat bleek het laaghangend fruit.
Vanochtend schreef Wiebe bij een aantal bouten de termen dol of g.b.i.t.k. Dat laatste is kort voor ‘geen beweging in te krijgen.’ De laatste categorie bleek later wel tot bewegen te motiveren. Als je namelijk een houtdraadbout die er wel uit wilde door een pijpsleutel stopt en daar een eind hout aan schroeft heb je een enorme arm en kun je toch wel een paarhonderd newtonmeter op zo’n kop zetten. Knappe bout die dat onbewogen ondergaat.
Vlak voor de lunch kwamen Wim en Jeppe als versterking en vlak na de lunch kwam een filmploegje van de Lokale Omroep Spakenburg langs. Die hebben gefilmd hoe we met twee breekijzers probeerden de achterste knie op bakboord los te prutsen. Dat lukte nog even niet want er zaten nog twee afgebroken bouten in dus die hebben we met zo’n hip modern haaks slijpertje dat trilt i.p.v. roteert, van Wim, doorgezaagd. (zaterdag ieder uur herhaald op tv) Uiteraard kwam net nadat de filmploeg weg was de knie los.
De volgende actie was het nogmaals opmeten van de huidige mastbank en de mogelijkheden om de nieuwe in het schip te krijgen. Dat stemde voorzichtig optimistisch. Als we een paar oplangertjes losmaken kunnen we de mastbank er waarschijnlijk van achteren in kantelen.
Als laatste actie hebben we de middelste knie aan bakboord, die twee weerbarstige draadeinden had eruit gesleurd met de derdehand. De twee knieën zijn nog in verbazingwekkend goede staat. Geen spoortje rot en kurkdroog. Die kunnen dus probleemloos terug op de nieuwe mastbank.
