“Maar waar zijn jullie dan allemaal heen geweest?” Krijg ik vaak te horen na de Zachtebedrace. Onze blogstukjes laten bewust en onbewust niet altijd weten waar we zijn en waar we heen gaan. Enerzijds om de concurentie niet op ideeën te brengen en anderzijds omdat we wel eens vergeten een stukje te typen…

Bij de start had iedereen hetzelfde idee: langs de Afsluitdijk naar de ton bij Breezanddijk. Zonder wind een rondje om te ton geroeid (1 punt) en op weg naar Harlingen via de Boontjes. Daar aangekomen eerst door naar Roptazijl in verband met ‘grote boten spitsuur’. Bij Roptazijl een plan met een hele lange boom en een nog langere ankerlijn uitgevoerd (3 punten). De boom in de drek laten zitten en weer opgehaald na diverse overstagjes en opnieuw ankeren aan een lange lijn. Terug naar Harlingen en onderweg de loding uitgevoerd (1 punt). Alle grote boten waren weg, dus Harlingen in en uit gezeild (2 punten) en direct door richting Terschelling over de Blauwe Slenk.
Nog tij(d) genoeg, dus een ommetje via Terschelling door de Slenk. Haven in en weer uit (1 punt) en door naar Ameland over het Oosterom en de Blauwe Balg. Via het Molengat naar de jachthaven van Ameland gezeild om het vlaggtje aan de vlaggenmast te knopen (6 punten). Langs alle baggerschuiten in de veerbootroute een ererondje om Piet Scheve gevaren (6 punten). De Blauwe Balg gingen we niet meer halen, dus dan maar door de Kromme Balg naar het Vingegat. De tonnetjes daar lagen niet waar ze hoorden… dan maar wachten op meer water… wat met veel geweld terug kwam…
Weer drijvend vervolgden we de weg naar de Oost, Noord, en West Meep naar Vlieland, buitenom de Richel met een heerlijk rustige zeedeining. Viermaal is scheepsrecht, zo blijkt altijd als we de keerton van het parcours correct willen ronden en er weer eens geen wind is. Wat stroomt het daar ook altijd hard. Roeiers bedankt! Parcours afgewerkt (2 punten) en over het Franse Gaatje naar het Inschot en het Omdraai.
Het begon tijd te worden om te Finishen. De kortste route leek via het Scheurrak naar de Vlieter en langs de Afsluitdijk naar Den Oever. Dat bleek toch iets anders te liggen en het schoot niet zo hard op. Met de haven in zicht liepen we vast bij de AD6. Het bekende korte drempeltje was nu een grote ondiepte geworden door baggerwerken langs de Afsluitdijk. Helaas kwamen we pas los na finishtijd, waardoor alle behaalde punten vervielen. Wel zijn we nog op zeil Den Oever binnen gelopen.

Omdat een kaartje nu eenmaal meer zegt dan een lap met tekst, hieronder de route.

Het begin van het scheurrak omdraai konden we nog wel scheuren, maar bij de omdraai was het gedaan. Dus konden we een niet zo vaak gebruikt zeil weer eens uit het vooronder trekken. Voor een beetje spleet werking.

Op naar de finish, of liggen er nog punten onderweg?

Update:

Bij Roptazijl zouden we de haven wel in raken, maar niet meer uit vanwege de wind. Het anker bood een uitweg, maar hoe overbrug je dan die laatste paar meter naar de kant? Nou, je stuurt gewoon je survivalspecialist:

Subteam planning had een gedetailleerd plan op de 10 minuten nauwkeurig berekend om het punt bij Terschelling te scoren vanaf Harlingen, alvorens naar ameland af te reizen. Eerst mooi uitzicht op Griend. Het plan was om half vijf de slenk in richting West, in binnen een uur de slenk uit. De anders opties waren volgens berekening te vroeg met de kentering. We voeren 16:20 de slenk in. Door de geoliede samenwerking tussen stuurman Dirk, peiler Harry (3x p/min), uitkijk Bart en schipper Diede voeren we, ondanks de onvoorziene fikse tegenstroom vanaf SL10, precies binnen een uur de slenk uit om 17:20. Plan was uiterlijk 18:30 weg uit west. Diede coordineerde als schipper een heel mooi rondje door de haven: 17:48 erin, 17:53 eruit. Gevolgd door een heerlijk gekruide pasta met geitenkaas. De vele eidereenden en rosse grutto’s maakten een leuk achtergrondtafereel. Wat een fijne dag!

Evelien

Na de succesvolle puntenwaterval bij Roptazijl en drievoudige-boom-red-actie mag team vaar koersen door de blauwe slenk richting Ameland. We zij inmiddels in een gesmeerd ritme gekomen van planning berekenen-&-overstag-gaan. Diedes wallen onder de ogen hebben inmiddels dezelfde kleur als zijn paarse sweater gekregen. Diede had vleitig team Slaap bijgestaan bij de drievoudige-red-boom-actie. Gelukkig is subteam planning: Harry, Dirk en Evelien nog scherp, met stabiele roervoerder Bart. Als we op tijd de Slenk naar West in varen, pakken we nog we nog een puntje mee voordat we naar Ameland gaan. Het ziet er voorlopig goed uit! Met groetjes van een zeehond,

Evelien

We hebben voor deze editie een mooie nieuwe lange grote vaarboom gekocht. We gingen hem gebruiken om te zorgen dat de botter over de goede boeg vol zou vallen bij het ankerop gaan te Roptazijl. Dat ging na een paar pogingen goed. Toen bleef de mooie nieuwe lange grote boom in de prut staan. Toen zijn we teruggevaren en weer voor anker gegaan om hem weer uit de prut te trekken.

Team Vaar bestaande uit Diede, Bart, Harry, en de twee nieuwe aanwinsten Dirk en Evelien. Onder het genot van een heerlijk maal Nasi mèt pindasaus reizen we met weinig wind langs de Afsluitdijk. Na hard ploeteren met roeispanen (die we beter vóór de start in elkaar hadden kunnen zetten…) rond de kentering is het eerste punt binnen op woensdagavond om 20:30. Na het rondje rond de kardinaal bij Breezanddijk valt de wind compleet weg. Zeilen strijken en anker eruit om 22:30. Één teamlid gaat zelfs al slapen terwijl de rest de plannen voor NO 3 tot 4 doorrekenen. Wisseling van de wacht is heerlijk rustig voor anker onder een prachtige sterrenhemel. Om 4:00 weer op.

Team Slaap: Johan, Lea, Bart, Jaap en Jayce kunnen om 1:00 besluiten te gaan zeilen, want hoera, de wind is weer aan.

4:00 Team Vaar neemt het weer over, op naar Harlingen! Evelien leert om met de zoeklamp om te gaan, maar het communiceren als half slechthorende toch lastig. Om zes uur kruisen we op in de Boontjes, waar we 2 botters in het donker voorbij varen. Helaas zijn we inmiddels weer ingehaald door de DD5. Dat mag de pret van een heerlijk rustige ochtend met opgaande zon niet drukken.

Evelien