''Dit supplement is een verniewing op de kroegenatlas zoals die in het oude lustrumboek staat. Maar omdat we deze lente weer lekker in Zeeland hebben gevaren weten we weer hartstikke goed waar je moet zijn om leuk en gezellig zat te worden...
Tevens wil ik nog even duidelijk maken dat de kroegenatlas dus uit het lustrumboek van 95(!) komt en dat misschien sommige kroegen niet meer bestaan of leuk/stom geworden zijn. Als je echt wilt weten waar je heen moet om bier te drinken heb je een probleem. Deze verhalen zijn (helaas) slechts ter amusement. ''
Numansdorp
-oud- Het beste kun je dit plaatsje maar vermijden, kom je er dan toch, dan blijkt Numansdorp niet veel meer te zijn dan een lange brede straat met zowaar nog drie kroegen. Twee café’s hebben we maar links laten liggen want die zaten vol met Sjonnies en Anita’s. De enige overgebleven kroeg ‘Rust wat’, zag er van buiten uit als een soort sportkantine, waar je als er nog een andere mogelijkheid was zeker niet naar binnen zou gaan. Gelukkig was het barpersoneel erg aardig: ze trakteerden ons op bitterballen en andere hapjes. Bovendien werd het bier in grote glazen geschonken en was het niet duur.
Veere
Als je Veere binnenloopt zie meteen de karakteristieke vestingstoren boven het maaiveld uitsteken. Eenmaal binnen blijkt Veere een prachtig oud stadje met een erg mooie haven. Omdat het Veerse Meer nu afgedamd is, staat het water in de getijdehaven altijd laag. De kade die nu dus hoog boven het wateroppervlak uitsteekt is hol en werkt als een soort klankkast. Nachtelijke sanitaire uitspattingen zullen niet ongemerkt voorbij gaan.
Veere heeft een carillon dat elk half uur speelt. Dit valse getingel gaat tot diep in de nacht door. Veere is een stad voor dagrecreatie: er zijn grote parkeerplaatsen voor touringcars met bejaarden. Kroegen zijn er bijna niet of ze zijn dicht.
Aan een mooi oud pleintje bevindt zich De Witte Kroeg. De vloer, de bar, de muren, het licht, alles is wit in deze kroeg. Na elven kun je er geen bier meer bestellen.
Verder is er nog d’Olde Herbergh waarin vroeger ongetwijfeld een erg mooi interieur heeft gezeten. Het barpersoneel heeft naamkaartjes op de borst. Aan de bar zitten vooral stamgasten, die de mensen achter de bar ook zonder naamkaartje wel herkennen. Imelda, onze hostess, vertelde dat je hier ook erg lekker kon eten, dat bij deze.
Als je van Veere naar Vlissingen vaart moet je via het Kanaal door Walcheren. Bijzonder aan dit kanaal is dat de wal vol staat met oude kanonnen. Deze kanonnen, ontdaan van hun onderstel zijn ingegraven en wijzen met de loop naar het binnenste van de aarde. Het kanaal is ongeveer 10 kilometer lang en de kanonnen staan zo'n 100 meter uitelkaar; dit betekent dat er 10x10x2=200 kanonnen langs de kant staan.
Vlissingen
Vlissingen is een erg leuke stad; enerzijds ligt het ver weg, anderzijds heeft het een goede verbinding met de bewoonde wereld. Vlissingen lijkt, als de zon schijnt, wel een beetje op een havenstad aan de Côte d’Azur. De stad heeft namelijk een erg fraaie grote boulevard, een groot winkelcentrum en natuurlijk de zee. Erg Nederlands aan Vlissingen is dan weer de oude haven, die erg klein en knus is met een mooi historisch sluisje.
Stappen in Vlissingen is niet zo’n probleem, begin de avond in Café Herman, hier speelt vaak vroeg op de avond een leuk bandje. In dit café, maar ook in de rest van de stad zie je scholieren van 18 jaar en jonger en een publiek dat meestal de leeftijd van zo’n 25 jaar heeft gepasseerd. Dit komt waarschijnlijk doordat er in Vlissingen geen universiteit of hogeschool is, zodat er ook geen studenten zijn. De muziek in Herman is meest Nederpop; het bandje dat speelde toen wij aan de bar zaten, produceerde De Dijk achtige muziek. Om een uur of twaalf stopte de band ermee waarna binnen tien minuten de hele kroeg leeg was. Alleen de ouwe lullen bleven hangen. Vervolgens ging de band weer verder met spelen.
Op naar de volgende kroeg, Da Vinci deze keer. We hadden een paar meisjes in een niet zo heel erg leuke kroeg gevraagd waar het wèl leuk was en zij antwoordden dat je dan naar Da Vinci moest, een heel erg alternatieve tent! In Da Vinci weer dezelfde mensen als overal: opgedirkte kleine meisjes en verveelde ouwere jongeren. Door het art deco plafond, de zalmkleurige muren en de glazen deuren waanden we ons toch een beetje in een andere wereld. We kwamen echter snel weer op hollandse bodem terug toen ons door twee leren jassen werd gevraagd of wij misschien homo’s waren. Twee jongens naastelkaar aan de bar en ze praatten ook nog metelkaar, heel verdacht! De meeste Vlissingers zeggen namelijk niets maar staren gezellig wat voor zich uit.
Wat opvalt aan de meeste kroegen is dat er overal erg grote stereo installaties staan die veel herrie produceren. Als je hier geen zin in hebt, dan heb je pech. Naar de disco dus maar. Hoewel de kroegen allemaal behoorlijk groot zijn is de enige disco erg, erg klein: aan de bar passen zes mensen, op de dansvloer, met wat ellebogen in je zij, acht. Uit je dak gaan is er blijkbaar in Vlissingen niet bij. Nadat we gevraagd hadden of er nog meer disco’s waren werd ons verteld dat je dan naar Middelburg of naar West-Kapelle moest.
Goes
Goes heeft een oud haventje met trapgevels, bolkopstenen et cetera. Snel maar naar de kroeg, want het is al bijna donker. Midden in Goes heb je een heel bruisend druk plein, dat wel een beetje aan het Leidse Plein doet denken. Aan dit plein veel uitpuilende, pijpela achtige kroegen, die allemaal erg opelkaar lijken. Mensen staan vaak buiten op straat omdat ze er niet meer in passen en de ramen trillen van de harde muziek. In elke kroeg wordt andere muziek gedraaid waardoor je op straat door de ene muziekstijl heen naar de andere wandelt.
Eén kroeg, Matisse, is echter anders dan de andere. Het is er wel weer druk en ook de muziek staat luid. Maar er wordt tenminste geen Ademnood gedraaid, het publiek is hardrock achtig. Heb je geen lang haar dan word op een barse toon gevraagd wat je van plan bent hier te gaan doen. Je zou je kunnen voorstellen dat je vervolgens de kroeg weer uitgeslagen wordt, maar dat gebeurde niet, het bleek uiteindelijk wel een relaxte kroeg te zijn, pfoe!
Als je oren tuiten is het tijd om te gaan slapen òf toch nog ergens anders de kijken. In een steegje een beetje achteraf, maar niet vrouwonvriendelijk, vonden we een Kroeg waar je kon praten zonder dat je de hele tijd tegen elkaar moest schreeuwen. Deze kroeg leek wel een beetje op de Bolk: er heerste een gemoedelijk sfeertje en er zaten allemaal stamgasten aan de bar. Je kon een T-shirt van de kroeg kopen en je kon meedoen aan de dart competitie. Een goede plek om af te pilsen, of als de avond nog moet beginnen, in te bieren.
Kom je Goes niet met de boot binnen, maar met de trein, dan zijn er vlakbij het station ook café’s te vinden. Je hebt het idee alsof je in een heel andere stad bent: in tegenstelling tot het centrum is hier duf, stil en saai. De kroegen zien er uit als een soort huiskamers voor mensen met een Opel Kadett. In Goes is waarschijnlijk geen corps, maar er zijn wel overjarige corpsballen. Zij gaan naar deze ietwat treurige etablissementen. Wil je echte Van Binsbergens zien, ga hier dan eens naar binnen, maar blijf niet te lang, het gaat snel vervelen, net als op TV.
Zierikzee
Alweer zo’n mooi oud havenstadje met deze keer zelfs een scheepvaartmuseum. Dit museum kun je met de boot alleen bereiken bij hoog water, omdat onder een oud ophaalbruggetje een drempel zit, die alleen dàn voldoende onder water staat. Je mag niet tegen dit bruggetje opvaren omdat restaureren veel tijd en geld kost. In het historische centrum van Zierikzee heeft dit museum een ultramoderne drijfsteiger gebouwd met daaraan een stuk of acht, meest in deplorabele staat verkerende, schepen. Onze botter mocht hier wel liggen, zelfs wel voor altijd, maar daar hebben we toch maar van afgezien.
Zierikzee heeft een leuk centrum met een aantal bruine kroegjes. Ook is er een poolcentrum met maar liefst 30 speeltafels. Jammergenoeg voor de uitbater poolde er helemaal niemand en daarom zijn wij dat maar gaan doen. Je moet elkaar een beetje bijstaan in het leven.
Als je besluit niet in het museum te gaan liggen maar aan de drijfsteiger die voor de brug ligt omdat dat nu eenmaal veel makkelijker is zie je als je van boord stapt de gloednieuwe kroeg 'In de Gekroonde Suikerbiet', vage naam, maar Jupiler op tap dus in ieder geval een leuke en gezellige kroeg om je drankavond te beginnen. Als je vervolgens verder de stad inwandelt kom je de Vlinder tegen, mits je hier niet op zaterdag bent is het een donkere kroeg waar je geod kan blufpokeren en als je verliest de barman graag rare drankjes voor je maakt; is het zaterdag, dan zul je je helaas door massa's pubers moeten vechten die om het hardst met elkaars breezers lopen te proosten. De muziek is dan opeens ook kut geworden...
Wemeldinge
Wemeldinge is niets en zal ook nooit iets worden. Dit ondanks het feit dat een paadje langs de dijk boulevard heet en dat wat schots en scheef neergelegde tegels promenade worden genoemd. Wemeldinge heeft net een nieuwe haven met veel ligplaatsen. De gemeente is waarschijnlijk erg arm want de haven ziet er uit als een soort playmobil op ware grootte. De drijfsteigers zijn van kunststof en zo hol als een biervat na een goed feest. Positief aan deze steigers is dat ze erg meegeven zodat je er tegenaan kunt varen zonder dat je boot kapot gaat. Ook leuk is dat je kunt schommelen met de steigers en als je een beetje stampt, heel Wemeldinge dat kan horen. Aanspraak verzekerd! ps. Inmiddels hebben meerdere Wemeldingenaren ons met scheldkannonades en bedreigingen ons erop attent gemaakt dat Wemeldinge eigenlijk best een leuke lokatie is voor mensen om te komen, zolang wij het maar niet nog eens zijn, want anders... De kroeg Het Centrum bestaat allang niet meer, wat overigens niet verwonderlijk is aangezien de beschrijving al bijna 10 jaar geleden geschreven is. Wellicht vonden de Wemeldingenaren ook dat de kroeg slecht was en is hij er daarom niet meer.
Het wordt tijd om het nachtleven van dit wel erg lelijke plaatsje maar eens te gaan verkennen. Eerst moeten we echter nog even langs het uitkijkpunt. Op een plekje langs de dijk zijn namelijk een paar bankjes neergezet vanwaar je over het water kunt kijken. Volgens het toeristische kaartje dat we hebben gekregen van de havenmeester is dit het enige plekje waar je de golven kunt kijken, erg bijzonder.
Op naar de eerste en enige kroeg: Het Centrum. In deze kroeg speelde natuurlijk weer luide muziek en aan de bar zaten wat ontspoorde jongeren die door de kroegbazin nog enigszins in toom werden gehouden. Voor ons vreemdelingen werd het achtergedeelte van de kroeg opengesteld zodat we geen last vanelkaar zouden hebben. Morgen varen we ergens anders naar toe.
Bruinisse
In Bruinisse is er maar één plek waar je moet zijn: dat is de Aquadelta. Dit is een megagroot vakantiepark, vele malen groter dan het dorpje Bruinisse zelf. Dit park is rond een kunstmatig pleintje gebouwd dat wel wat doet denken aan ponypark Slagharen. Aan dit pleintje bevinden zich restaurants, pizzeria’s, snackbars, een bowlingcentrum en ‘The Centre of Pleisure’. Dit multifunctionele gebouw ziet er uit als een kantine bij een moderne sporthal. Je kunt er zuipen, tafelvoetballen, darten, praten, naar de WC gaan en zelfs dansen. Het middelpunt van dit pleziercentrum is Grandfather D, de dove 55 jarige Deejay. Wat voor muziek je ook wilt, hij draait het voor je. Omdat hij er zelf niets van hoort staat de stereo zo luid dat de luidsprekers het allemaal niet zo goed kunnen verwerken. De sympathieke grijsaard wordt de hele avond bijgestaan door zijn twee al erg lang manloze dochters. In dit hol van vermaak was verder nog een verdwaalde macho uit de buurt die wachtte op zijn femme fatale, er waren een paar jongetjes met Nike Airs die probeerden te dansen en nog wat mensen aan de bar waaraan zo’n beetje alles voorbij ging. Het was voorseizoen zodat het nog rustig was, misschien dat één en ander in de hoogzomer anders is. Nu was het een vreemde combinatie van verschillende dingen en het was leuk om daarnaar te kijken. Nog vermeldenswaardig is dat dit de enige plek op Schouwen Duiveland is die tot maar liefst ’s nachts twee uur open is.
Onze tijd is gekomen, we moeten gaan. Zeeland tot ziens en bedankt voor de vele mooie dagen en nachten die je ons hebt gegeven. Wij zullen zeker nog eens terugkomen!
Met dank aan: Willem Bottema & Jan Terpstra