Kenterschootrace: een strijd in snelheid en behendigheid voor visserijschepen

Uit: SPIEGEL DER ZEILVAART 2007/7.

De start op zondag: chaos alom vanwege windstiltes en winddraaiingen tijdens de start. Het geeft wel een mooi plaatje.

Na een jammerlijk verstormde eerste editie van de Kenterschootrace vorig jaar lijken de weergoden de tweede editie wederom te gaan dwarsbomen. Een week voor de race houden de commissieleden hun hart vast. Gelukkig niet al te krampachtig, zodat er na uitvoerig overleg wordt besloten dat het leger weervoorspellers er helemaal naast zit.

Dat zo'n wispelturig kikkerlands klimaat ook zijn voordelen heeft, blijkt op de vrijdagmiddag voor de race. Een aantal commissieleden zit heerlijk in het zonnetje op het terras van 'De Visscher'. Steeds meer bruine zeiltjes verschijnen op de Gouwzee, allemaal richting Marken. Het binnendruppelen is begonnen. 's Avonds in het 'Hof van Marken' kan men tijdens het inschrijven de fel begeerde T-shirts (dit keer lichtblauw) in ontvangst nemen, en neemt men ruim de tijd voor een vriendschappelijk bijeenzijn en sterke verhalen.

Zaterdagmorgen wordt aan boord van de EB 58 de komende race besproken, Martin piept toch maar even een weervoorspeller op uit z'n mobieltje, de wind ZW 6 met vlagen. Dat wordt dus een flinke baan zeilen, dobbervissen maar even niet. Na afloop van het palaver vragen er toch mensen naar dobbers en dus toch maar wel, voor hen die willen.

De schepen varen de haven uit en starten, dikke snorren voor de koppen. De meesten starten met gereefde grootzeilen, een aantal met geifokjes en een enkeling met een volle fok. De LE 44 trekt z'n fok bij, doch deze heeft weinig zin en wappert al snel weer naar beneden, een pluimpje aan het hondsvot achterlatend. De kluiverval trekt de tophoek van de fok waar ie wezen moet.

Twaalf schepen stuiven de Gouwzee uit, een enkeling laat joontjes en dobbers achter. Boeien ronden, aan de wind, kruisen, gijpen, alles wordt gedaan wat in een race hoort. Maar het is vooral het water dat deze dag zo mooi maakt. Het water komt niet uit de wolken, nee het komt over het boord, het komt over de boeg, het komt tussen het boord en het opgetrokken zwaard vandaan en af en toe ook gewoon over het achterhuisje. Veel water dus in het bootje en een beetje in de gezichten van de bemanning, een beetje van achter, in de nekken. Zeilpakken oké maar zonder zuidwester stroomt het water langs de ruggen.

Dobbers zetten is nooit een probleem, maar met veel wind halen is een kunst, dat moet je leren en daarna veel doen.

Ik weet van één schip waarbij de tijdswinst die de dobbers op zouden moeten leveren ruimschoots teniet werd gedaan door de tijd die het koste om ze op te vissen... Oefening baart kunst, dus we gaan door... Kenteren tijdens de finish doet maar een enkeling, men is moe, nat, en voldaan. Het was een mooie dag zeilen, de haven lonkt. Op de haven dan ook tevreden blikken en dikke verhalen over gebroken fokkevallen en -schoten, zwaardlopers die het niet meer zagen zitten en ga zo maar door.

Een dompertje. Het stuurboordzwaard van de GT 13 staat in ernstig gebroken toestand op de kant. Roy probeert er nog wat van te maken maar dat gaat niet lukken. De jongens van de Trui bieden een oud zwaard aan. Roy moet het feestje van komende avond missen, regelt een busje en reist af naar Delft. Morgen vaart hij weer mee. That's the spirit Roy en dank aan de Delfter boys! Links van Sijtje Boes, achter de dijk langs het grachtje, is een mooi luw plekje waar 's avonds gegeten wordt.

Heerlijke pasta met salade en vla toe, met dank aan Wencke en Bouke. Daarna feest in het 'Hof van Marken'. The Stone Town Frogs en DJ Laurent zorgen voor voldoende geluid zodat alle aanwezigen de volgende morgen wat rauw in de keel zijn. Ook waagt een enkeling zich aan een dansje. Maar vooral enthousiaste mensen met heel veel praat.

Zondag weer varen, de wind ZO 3. Heel anders, bijzeilen, dobberen en kenteren alsof we nooit anders gedaan hebben. Toch ook strakker varen, met weinig wind komt het op concentratie aan. Vijftien schepen voeren een heerlijke wedstrijd en Leo en Marijke van het startschip toeteren bijna iedereen op tijd binnen. Sommigen keerden hun steven naar de thuishaven, morgen weer werken.

Aan het einde van de middag verzamelt iedereen zich in het 'Hof van Marken' voor de prijsuitreiking. Geroezemoes alom. Dan doet Ad van Hassel z'n schoenen uit en klimt op een stoel. Het blijde geroezemoes verstomt. Een ontspannen gespannenheid maakt zich van het publiek meester. Ad evalueert de afgelopen dagen met een grijns die algauw wordt overgenomen door het publiek.

Het eerste gedichtje doet de spanning plaats maken voor bulderend gelach. Daarna wordt het klassement bekend gemaakt met voor iedere schipper een verhaal en de daarbijbehorende prijs afgewisseld met een mooi of gewaagd gedichtje. Hoongelach, plezier alom.

Winnaar is de BU 130, de Trui: ze hebben beide dagen gedobberd en gekenterd. Aan hun enthousiasme kunnen velen een voorbeeld nemen. De vaarboom is voor hen, al was het alleen maar omdat ze er net één hadden gebroken en natuurlijk de nog onbekende - en vanaf nu zeer begeerde - Vergulde Kenterschoot wordt nog net op tijd uitgereikt. De Kenterschoot hangt voor een jaar in een studentenkamer te Delft.

Vele schouderklopjes volgen, kussen ter afscheid, het was een prachtig weekend. Ik loop nog even naar de haven en zie de Trui vertrekken, de haven uit onder zeil, mooier kan het niet. Behendigheid in combinatie met snel varen, samen leuke dingen doen. Pas de tweede editie van de Kenterschootrace, maar toch zeker als vanouds....

De winnaar van Kenterschoot 2007: de BU130 "Trui".

Kenteren en dobbers vissen bij windkracht 7 is een makkie voor deze jongens.