Spiekeroog is onder botteraars het populairste Oost-Friese eiland. Dat komt enerzijds door hoe het eiland er uitziet, en anderzijds door de gezelligheid die in afdoende mate aanwezig is.
De haven is niet heel groot, maar redelijk toegankelijk. Sommige plekken vallen droog. De kade is bedoeld voor vrachtschepen en veerboten, maar die leggen vooral achterin aan, in de hoek. Als je zover mogelijk naar buiten aan de kade gaat liggen, is er meestal geen probleem. Overleg even met de havenmeester. Voorzieningen zijn goed, het havengeld is laag. Je kan ook prettig liggen aan de drijfsteiger direct links bij de ingang van de haven; deze hoort bij de jachthaven, en heeft daardoor wel een hoger havengeld (maar gelukkig is de havenmeester een aardige vent die niet veel zin heeft om het juiste aantal personen te rekenen). Deze steiger valt in tegenstelling tot de kade echter wel volledig droog, geschatte diepte 1,3m boven LAT. In de jachthaven zelf is niet echt ruimte voor Trui, behalve helemaal aan de noordzijde. Het lijkt hier ook aardig wat dieper dan de steiger bij de ingang van de haven. Bij het havengebouw hangt een gedetailleerd weerbericht. Bij een storm kan de kade onderlopen, maar dat komt 's zomers niet veel voor.
Het eiland heeft een klein dorpje dat veel ouder is dan op de andere Oost-Friese eilanden. Veel monumentale pandjes, en nieuwbouw is meestal redelijk in stijl. Buiten het dorp is er veel en afwisselende natuur: bos & duin, een breed strand met embryonale duinen, een grote slufter. De natuurgebieden zijn goed ontsloten met wandelpaden, maar hou bij de slufter rekening met natte voeten! Het is allemaal niet zo ver van de haven, binnen drie uur heb je al heel wat moois gezien, maar ook als je anderhalve dag verwaaid ligt zul je je zeker niet vervelen.
Dan de gezelligheid. Het begint met een kopje thee. Als je vanaf de haven het dorp in loopt, zie je recht voor je, net voorbij de rozentuin een theehuis waar goede Ostfriesentee te krijgen is. Dan wordt het tijd voor ijs, in het dorp zijn een paar plekken waar je uitstekend ijs kunt eten. Als het ijs gezakt is, kun je her en der nog een biertje drinken, alvorens je te begeven naar Hotel Zur Linde. Hier is voor een zeer fatsoenlijke prijs een goede maaltijd te krijgen (ook vegetarisch), hoewel de rekening vaak toch nog hoog uitvalt door de meestal uitstekende wijn, de single malt bij de koffie en dergelijke. Veelal staan er producten van het eiland op de kaart, zoals de ingelegde bovist of de licht zilt smakende verse kruiden.
's Avonds is er slechts één serieuze optie voor vertier, en dat is Café Westend. Volg vanuit de haven de dijk richting NW en loop op de gekleurde lichtjes af. Een andere mogelijkheid is om achter je schipper aan te lopen die volkomen instinctmatig de goede kant op gaat. Dit café is de reden dat Spiekeroog doorgaat voor het Duitse Jamaica. Westend is een zo fout mogelijk ingerichte strandtent, met gebarsten betonnen dansvloer, een tafelvoetbal, te kleine bankjes en tafeltjes en een te lang niet geverfde bar. De jongeren van het rijkeluisinternaat komen hier veel en genereren het gros van de omzet.
Dirk, de barman en eigenaar, kent de meeste botteraars op z'n minst van gezicht. Hij rekent er op dat wij minstens één keer per jaar langskomen. Bij een aantal stamgasten zijn wij tevens bekend. Het kan er erg laat worden, vooral in het weekend of in juli/augustus als er veel badgasten zijn. Hoewel het bier duur is, valt de rekening vaak verdacht laag uit. Wij vermoeden dat er enige discriminatie plaatsvindt ten ongunste van de badgasten en rijkeluiskinderen van het internaat.
Lees ook over Café Westend op de Duitse Wikipedia.
Overigens heeft Spiekeroog ook een goede naam bij liefhebbers van de herenliefde.