Wangerooge is van ver af al herkenbaar aan haar twee markante vuurtorens, de Westturm, de oude vuurtoren waar tegenwoordig de scouting in huist, en de nieuwe radarturm die met meervoudige lichten de aanloop op Wilhemshaven bewaakt. Centraal op het eiland is er ook nog de Alter Leuchtturm, maar deze is door moderne bebouwing haast aan het oog onttrokken. Wangerooge is een eiland waarbij duidelijk de bewegende natuur van het wad te zien is. De westkop wordt op z'n plaats gehouden door middel van flinke stekdammen, maar de oplopende zandbanken onder Spiekeroog doen de vaargeul en zo de naar beneden gebogen kop verder naar het oosten bewegen. Hierdoor verzandt ook langzaam de haven. Naast de grootste strekdam, die wel 2/3 van het westelijke zeegat afdekt, loopt de stroom zo op dat het zeegat tot een diepte van 30 meter is uitgesleten. Best fors voor zo'n klein zeegat. Aan de oostkant loopt het eiland regelrecht het zeegat naar Minseneroog in, Minseneroog verplaatst zich namelijk niet, het is goed bedamd om te voorkomen dat het de geul naar Wilhelmshaven dicht zou lopen.

De haven van Wangerooge ligt pal op het puntje van de omgekrulde westkop van het eiland. De kop van het eiland bij de haven verandert dus erg vaak.
Ligplaats vindt je hier meestal aan de ooststeiger in het kleine jachthaventje naast de veerhaven. Als dit vol is kan je aan de kade plaats nemen. Het bord 'sportboote anlegen verboten' kan je als mooie boot zijnde negeren, ga wel zover mogelijk achterin liggen en overleg even met de havenmeester. De kade heeft een andere havenmeester dan de jachthaven, in het gebouwtje aan de noordzijde. Het hele havengebied is buitendijks stormproof gemaakt, het havenkantoortje (met aardige havenmeester) en de knusse yachtclub (waar het goed bieren is als je verwaaid ligt of niet naar het dorp wilt) zijn gebouwd op palen, zo ook de WC's en douches, zodat de duinen er mooi onderdoor kunnen waaien.

Als je besluit de vrij lange tocht naar het dorp te ondernemen kom je in de haven al voor je eerste keuze te staan, lopen of met de trein. De trein vertrekt met enige regelmaat naar het dorp, dit is een mooie toch door de uitgestrekte grienden aan de waddenkant van het eiland, vooral vogelappies kunnen hun hart hierbij ophalen. Helaas zijn de kaartjes vrij duur en je koopt geloof ik een retour, hoewel ik niet weet of je dat nu op de heen of de terugreis moet kopen. snachts over de spoorbaan lopen is mooi en avontuurlijk, de snelheidswinst is non-existent omdat het op bielzen blijkt niet fijn lopen te zijn.
Heb je gekozen voor de benenwagen kom je al snel bij de Westturm aan, de kopie uit 1930 van de door de golven verslonden oude Westturm, die weer vervanging was voor een oudere Westturm, en ga zo maar door. Een heel westelijk dorp is zo opgeslokt door het water, als je hier linksaf gaat loop je daarheen en dus naar de westkop van het eiland, rechtsaf over de dijk kom je sneller bij het dorp uit.

Loop je linksaf naar de westkop van het eiland passeer je enkele jeugdvakantiekampen. De Duitse pubermadel vinden je minstens zo interressant als hun handy maar loop snel door en je komt bij een kroeg waar het fijn fietsen huren is, niet omdat het zo goedkoop is of dat het zulke goede fietsen zijn (enigszins delfo zijn is handig) maar het is wel de enige verhuur die ook maar iets in de buurt van de haven zit.

Fiets langs de nieuwe vuurtoren verder naar het oosten, let vooral op de rare krater-achtige gaten rondom de vuurtoren, en fiets rustig het pittoreske heilbad-dorpje binnen. Hier kan je fijn kuren in de rozentuin, genieten van de hoempapa in het openluchtorkestding, eten halen bij de Spar of uitgebreid diskooien in de teenie-disco Lucky. Wangerooge is echt een familie-eiland, heel de familie mag mee, hoewel het vooral de dertigplussers en studenten zijn die dansen, de jongeren staan vooral erg cool te zijn langs de dansvloer. Bestel er je Jever uit de fles, op bierglazen zit hier statiegeld.

Verder oostelijk ligt nog een kleine polder met vliegveld, daarna is het nog een korte maar mooie fietstocht naar de oostkant van het eiland, met z'n oude strandbaken en de restanten van de oude veerhaven, waar je weer de kracht van het water duidelijk kan aanschouwen. Het eiland probeert hier tegen Minseneroog aan te lopen, wat niet gaat omdat Minseneroog goed vastgenageld ligt met dikke strekdammen en zo het zeegat openhoudt. Het vlakke strand met jonge duintjes houdt abrupt op en enkele meters verder kolkt de geul al.